Kök'ün Çocukları

Düşlerimde gezer Börteçine
Kral taçlarını küçümseyen ayın aydınlığında
Özümde dolaşır, yele dönen süñükümde
Gömseler bile yer kusar bizi
Taşları delip yol bulan otlar gibi
Eller gelip geçer
Adlarını kanla kazır, buna 'tarih' derler,
Oysa yer onarır yarasını, çöl yeniden doğurur.

Kök onların değil, kamlarındır —
Kökreke baktığında, közünde kendini görenlerin.